IS DE BRUIDEGOM IN DE WAR ?
“Daarom zal ik haar meelokken naar de woestijn en dan tot haar hart spreken”. Hosea 2:16
Stel je het volgende voor. Het gaat in een bepaald huwelijk niet bepaald goed. De relatie dreigt stuk te lopen. In de regel zeg je in zo’n geval: er zullen wel twee kanten zitten aan het verhaal. Zowel de man als de vrouw zullen beide wel schuld hebben.
“Daarom zal ik haar meelokken naar de woestijn en dan tot haar hart spreken”. Hosea 2:16
Stel je het volgende voor. Het gaat in een bepaald huwelijk niet bepaald goed. De relatie dreigt stuk te lopen. In de regel zeg je in zo’n geval: er zullen wel twee kanten zitten aan het verhaal. Zowel de man als de vrouw zullen beide wel schuld hebben.
Maar in dit geval ligt de schuld overduidelijk aan één kant, die van de vrouw.
Die is het tegenovergesteld van trouw. Ze houdt er verschillende minnaars op na. En dat, terwijl haar wettige man altijd alles gegeven en gedaan heeft wat hij moest en kon doen. Echt letterlijk in alle opzichten de ideale echtgenoot.
Die is het tegenovergesteld van trouw. Ze houdt er verschillende minnaars op na. En dat, terwijl haar wettige man altijd alles gegeven en gedaan heeft wat hij moest en kon doen. Echt letterlijk in alle opzichten de ideale echtgenoot.
En zelfs nu nog wil hij met haar verder. En hij stelt voor, een tweede huwelijksreis 
te maken. Daar hoor je méér van. Niks mis mee dus. En niks vreemds aan. Maar dan komt wat wel degelijk vreemd is: de bestemming van het reisje, dat het begin zal zijn van iets moois. Het wordt namelijk de Sahara! Daar in dat woeste gebied, in de brandende hitte, gaat het echtpaar de tweede honeymoon beleven, volgens het voorstel van de man!
te maken. Daar hoor je méér van. Niks mis mee dus. En niks vreemds aan. Maar dan komt wat wel degelijk vreemd is: de bestemming van het reisje, dat het begin zal zijn van iets moois. Het wordt namelijk de Sahara! Daar in dat woeste gebied, in de brandende hitte, gaat het echtpaar de tweede honeymoon beleven, volgens het voorstel van de man!Nou, dames-echtgenotes, wat zou u daarvan vinden? Ik ben er bijna zeker van, dat u zou gaan twijfelen aan de verstandelijke vermogens van uw man. Naar de woestijn! En dáár je tweede
huwelijksreis doorbrengen! Mij niet gezien, toch? Geef mij maar een mooi hotelletje in Benidorm! Dáár kun je samen genieten. Nee, de bruid bedankt stichtelijk voor die eer. Volgens haar is de bruidegom behoorlijk in de war. Een bruidegom, die van zijn bruid houdt, komt niet met deze plannen. En ze heeft groot gelijk! Ja toch?
En toch is het plan van een bruidegom, gericht aan het adres van zijn bruid, in de woorden boven deze meditatie weergegeven!
huwelijksreis doorbrengen! Mij niet gezien, toch? Geef mij maar een mooi hotelletje in Benidorm! Dáár kun je samen genieten. Nee, de bruid bedankt stichtelijk voor die eer. Volgens haar is de bruidegom behoorlijk in de war. Een bruidegom, die van zijn bruid houdt, komt niet met deze plannen. En ze heeft groot gelijk! Ja toch?
En toch is het plan van een bruidegom, gericht aan het adres van zijn bruid, in de woorden boven deze meditatie weergegeven!
Die bruidegom is God. Want je komt dat herhaaldelijk tegen, vooral ook in het Oude Testament, dat de HEER het volk, dat hij heeft uitgekozen, zijn bruid noemt.
Even ter verduidelijking voor hen, die niet zo bijbelvast zijn: het Oude Testament is het eerste deel van de bijbel. Het gedeelte, dat gaat over de periode vóór de geboorte van Christus. En dat ook in die periode geschreven is.
Daarin komt God met zijn redding, zijn heil -heling, noem het maar zó- via o.a. Abraham bij het volk Israël uit. De heling, de Helende, Jezus Christus, zal uit dat volk geboren worden. En
zo zal hij heil voor iedereen tot stand brengen. Voor ieder, die dat accepteert.
Nu, dat volk Israël noemt God zijn bruid. En Hij is de bruidegom. Er is dus sprake van een liefdesrelatie tussen God en zijn volk.
En waarom komt de goddelijke bruidegom nu met een dergelijk vreemd voorstel? Waarom wil Hij de bruid meelokken naar de woestijn?
(op plaatje: bruid in Israël)
Even ter verduidelijking voor hen, die niet zo bijbelvast zijn: het Oude Testament is het eerste deel van de bijbel. Het gedeelte, dat gaat over de periode vóór de geboorte van Christus. En dat ook in die periode geschreven is.
Daarin komt God met zijn redding, zijn heil -heling, noem het maar zó- via o.a. Abraham bij het volk Israël uit. De heling, de Helende, Jezus Christus, zal uit dat volk geboren worden. En
zo zal hij heil voor iedereen tot stand brengen. Voor ieder, die dat accepteert.Nu, dat volk Israël noemt God zijn bruid. En Hij is de bruidegom. Er is dus sprake van een liefdesrelatie tussen God en zijn volk.
En waarom komt de goddelijke bruidegom nu met een dergelijk vreemd voorstel? Waarom wil Hij de bruid meelokken naar de woestijn?
(op plaatje: bruid in Israël)
en. In elk geval: de HEER kwam op het tweede plan.Kijk, wij denken wel eens, dat welvaart je van het is. Hoe meer je verdient, hoe beter. Dan kun je er lekker van leven, zie je. Kun je doen en laten wat je wilt. Ja, zo lijkt het. De redenering klopt als een zwerende vinger. Maar…
Het volk Israël gaf de HEER nog wel een plek in hun leven. Maar die plek moest Hij delen. Het volk ging ook offers brengen aan de locale goden en godjes. Die zorgden immers voor de vruchtbaarheid van het land? Dus moest je die maar te vriend houden met veel offers! Je kunt dus zeggen: de bruid hield er naast haar wettige echt
genoot ook minnaars op na!Kijk, en dan gebeurt, wat je veel vaker leest in de bijbel. Namelijk: God laat zich in de kaart kijken. Of beter gezegd: we krijgen een kijkje midden in zijn hart. En wat zie je daar? Onvoorstelbaar veel liefde voor zijn volk! Want ik denk dat 99 % van alle mannen bij herhaaldelijke ontrouw, en herhaaldelijk vergeven en een nieuwe kans geven, zo’n vrouw linea recta de laan hadden uitgestuurd.
Zo is God niet. Hij geeft zijn bruid niet haar congé. Nee, nóg wil Hij verder met haar! Vindt u dat, net als ik, niet ongelooflijk?
(plaatje: afgod in Egypte)
meegelokt wordt naar de woestijn. Kijk, want daar zouden die godjes-van-lik-me-vestje geen poot aan de grond krijgen. Daar hadden die niets te bieden.Daar was het volk op die ene God, DE God, aangewezen. Zoals vroeger.Ja, want het volk was als slaven gebruikt, misbruikt, in Egypte. God had het bevrijd. En het door de woestijn heen geleid, naar het beloofde land. Maar door eigen zonden had Israël
er veertig jaar rond moeten zwerven.(plaatje: afgoden moet je drágen)
De woestijn dus. Allereerst plaats waar niks is. Niks dan stenen, rotsen en zand. Eén grote woestenij. Met een brandende zon. En géén water. Nou ja, op de oases na dan. Daar kwam het grondwater aan de oppervlakte, was water en verkoeling. Groeiden soms palmbomen. Maar verder was er in de woestijn niks te vinden. De woestijn, symbool van ontbering. Garantie voor een bikkelhard bestaan.
Maar destijds had God wonderlijk voor het volk gezorgd. Hij gaf water en wonderbrood. En zorgde soms zelfs voor vlees. Maar dat alles moet je wél krijgen. Want in de woestijn groeit nou eenmaal geen koren. En de supermarkt staat niet om de hoek!
Dus is die woestijn een plaats, waar Israël voor de volle 100 % op zijn God is aangewezen. Op zijn wonderlijke zorg. Een plaats, waar Hij tot het hart van zijn bruid kan spreken. Haar voor de zoveelste keer kan vertellen, hoe lief Hij haar wel heeft. Dus: een ideale plek om een relatie te vernieuwen. Prima geschikt voor een tweede huwelijksreis.
Maar destijds had God wonderlijk voor het volk gezorgd. Hij gaf water en wonderbrood. En zorgde soms zelfs voor vlees. Maar dat alles moet je wél krijgen. Want in de woestijn groeit nou eenmaal geen koren. En de supermarkt staat niet om de hoek!
Dus is die woestijn een plaats, waar Israël voor de volle 100 % op zijn God is aangewezen. Op zijn wonderlijke zorg. Een plaats, waar Hij tot het hart van zijn bruid kan spreken. Haar voor de zoveelste keer kan vertellen, hoe lief Hij haar wel heeft. Dus: een ideale plek om een relatie te vernieuwen. Prima geschikt voor een tweede huwelijksreis.
Nee, zo op het eerste gezicht is het niet aanlokkelijk. Want eigenlijk wordt hier wél de ballingschap aangekondigd. Dat is een straf voor de hoererij, het God verlaten en de
afgoden, de “niksgoden” dienen. Maar het is tegelijk een nieuw begin. Als de HEER het volk weer terug brengt naar het eigen land.
En dát is dan weer het startpunt van het nieuwe, dat in Jezus Christus gekomen is. In Hem heeft God gesproken tot u en mij. Tot ons hárt. Want Hij heeft ons zijn liefde verklaard. En die laten zien in zijn dood en opstanding uit het graf. Ziet u? En hoort u?
Ja, ook wi
j kunnen ons wel eens als in de woestijn voelen. Soms zijn de tijden in ons leven hard. Ieder krijgt er wel eens een portie van mee. De één wél meer dan de ander trouwens. De ander minder dan ik. Althans, dat menen we. Want de nood van een ander peilen, dat kunnen we niet. Maar ons leven kan ons loodzwaar vallen in bepaalde periodes.
Maar het kan ook een goede tijd zijn of worden. Het kan je in een positie brengen, waarin je met God alleen bent. En Hij je toefluistert: “Weet je wel, dat ik heel erg veel van je houd? En dat ik zelfs nu voor je wil en kan zorgen?”
En hoor je die stem ook? De liefdesverklaring van God aan jouw adres? Laat die boodschap toe in je hart. Dat is heerlijk. Dan ben je gelukkig. Tóch, ondanks alles!
afgoden, de “niksgoden” dienen. Maar het is tegelijk een nieuw begin. Als de HEER het volk weer terug brengt naar het eigen land.En dát is dan weer het startpunt van het nieuwe, dat in Jezus Christus gekomen is. In Hem heeft God gesproken tot u en mij. Tot ons hárt. Want Hij heeft ons zijn liefde verklaard. En die laten zien in zijn dood en opstanding uit het graf. Ziet u? En hoort u?
Ja, ook wi
j kunnen ons wel eens als in de woestijn voelen. Soms zijn de tijden in ons leven hard. Ieder krijgt er wel eens een portie van mee. De één wél meer dan de ander trouwens. De ander minder dan ik. Althans, dat menen we. Want de nood van een ander peilen, dat kunnen we niet. Maar ons leven kan ons loodzwaar vallen in bepaalde periodes.Maar het kan ook een goede tijd zijn of worden. Het kan je in een positie brengen, waarin je met God alleen bent. En Hij je toefluistert: “Weet je wel, dat ik heel erg veel van je houd? En dat ik zelfs nu voor je wil en kan zorgen?”
En hoor je die stem ook? De liefdesverklaring van God aan jouw adres? Laat die boodschap toe in je hart. Dat is heerlijk. Dan ben je gelukkig. Tóch, ondanks alles!
Zingen/bidden: Gez. 38:1,3,5
(februari 2006)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten