Preken uit de Mond: juni 2012

KAMPIOEN, WIJ??

Maar wij zegevieren in dit alles glansrijk dankzij hem die ons heeft liefgehad. (Romeinen 8:37)

Kampioen worden, ja, vóór het Europees Kampioenschap droomden velen daar wél van. Dat we dat konden en zouden worden. Dat men dat in Europa na dit EK overal zou moeten zeggen: "Die Nederlanders, dat zijn superkampioenen. Ze begonnen niet zo goed, slecht eigenlijk. Maar uiteindelijk, in de finale: super! Het zijn superkampioenen daar in dat kleine landje aan de Noordzee!"

Stel je toch eens voor, dat het zó gegaan was! Dát was even een prestatie geweest! Want de tegenstanders waren bere-sterk. Die verdedigingen van de andere teams: een ondoordringbare muur. En die spitsen, messcherp waren ze. En die verdediging van ons? Verdedigen ligt ons niet zo. We vallen liever aan. "Aanvalluh..." Druk zetten op de tegenstander, dat ligt ons altijd het beste.

balen als eeb stekker...

Maar daar kwam eerst geen spat van terecht. Dus dachten we: we kunnen dat kampioenschap wel vergeten. Dat oranje-gedoe, die vlaggetjes, die mutsen, het kan weer de kast in. Nee, kampioen, superkampioen nog wel? Wij? Schrijf maar op je buik! Wij? Minkukels in het kwadraat!

En dan tóch, uiteindelijk: superkampioenen!

Maar zo ging het niet. Het werd inderdáád helemáál, niks. Nothing, nothing at all.

En dus nu? Balen als de bekende stekker. Een afgang, niets meer en vooral niets minder.

-----

Met mensen die in de God van de bijbel geloven lijkt het geen spat anders. Die hebben het vaak niet breed. Ze zitten nog wel eens in het hoekje waar de slagen vallen. Soms zelfs letterlijk. Worden ze vervolgd, bespot, gevangen gezet. Omdat ze zo ánders zijn, weet je. Omdat ze aan de zijlijn staan. Niet meedoen met anderen en dergelijke zaken. Anders doen, anders zijn. Daarom: weg met die hap. Opzouten jullie!

grof vuil...

Nee, niks super-kampioenen? Máák het nou even, zeg! Bij het grof vuil, dáár kun je ze vinden!

-----

Paulus, de schrijver van dit bijbelboek, de brief aan de gemeente in Rome destijds, weet dat heel goed. Christenen hebben, als ze werkelijk zijn, zoals ze heten, een vast doel voor ogen. Net als de Oranjeploeg. En dat doel was: de winst in de finale. Kampioen worden! Nou, christenen hebben een ander doel: voor God en de naaste leven hier en nu. En later bij God komen in zijn hemelse luister!

het zwaard....

De weg daarheen gaat bepaald niet altijd over rozen, hoor. Integendeel, ze hebben te maken met tegenstanders, die dat willen verhinderen. En die tegenstanders, dat zijn bepaald niet een stelletje amateurs. O nee, die kúnnen er wat van! Ze zetten alle kracht in. Ze werken met verenigde krachten, in dienst van de leider. En dat is, je raadt het waarschijnlijk al, de duivel, Satan, de boze, Gods tegenstander.

En reken maar: dat wordt zwaar. Dat wordt lijden. Concreet, vers 35: tegenspoed, allerlei ellende, vervolging, honger, armoede, allerlei gevaar, bijvoorbeeld het zwaard, dat kan doden. Nee, Gods kinderen zijn hier geen reuzenhelden, geen supperoverwinnaars. Nee, het is een kudde schapen, onderweg naar het abattoir. Ze worden geslacht. En Gods tegenstander heeft lak aan diervriendelijke methodes, houd daar wel rekening mee!

Dus er komt geen vervolg van dit verhaal? Dat is over en uit? Dat is niks en wórdt ook nooit wat? Gaat het zo? Omdat de tegenstand en de vijand zelf toch groter en sterker blijkt dan verwacht? Nou nee, dat had je verwacht misschien. Maar niets ervan!

De gelovigen konden en kunnen dat verwachten, zie je.

Kijk maar in vers 36. Dat lijden, die vervolgingen, ze zijn, zegt Paulus (in een citaat uit Psalmen 44:23) helemaal in-gecalculeerd. Dat lijden, die minachting, die vervolging, ze zijn allemaal "om u''. Om God dus. Omdat je verbonden bent aan God. Omdat je dat fijn vindt en daar rond voor uit komt. Dan komt er lijden.

Denk maar aan Paulus zelf. Wat die niet zoal meegemaakt heeft! Dat wil je gewoon niet wéten, hoor. Wat een lijdensweg was zijn leven, sinds hij Christus als Heer diende. Afschuwelijk gewoon.

vervolging

Dus die vervolging, dat lijden: opgenomen in Gods scenario, hoor. Dáárom lijkt een christen soms een echte schlemiel. Lord wanhoop in het kwadraat! LIJKT, ja. Maar, alles is niet wat het lijkt, bedank dat wel! IN al die dingen zegevieren wij glansrijk, schrijft Paulus. Met zó'n leven vol lijden! Met een kerk, die het zó moeiljk had en heeft in de wereld! Want ja, zo noemen we de groep mensen, die vertrouwt op God. Die met hun hart houden van hun Heer, Jezus. Die noemen we Kerk, gemeenschap van mensen, die bij God horen. En dat lijkt beslist geen goed team, maar een verzameling zwakke, weinig weerbare mensen. Maar ze worden kampioen, stuk voor stuk. Ieder, die van dat team van harte deel uitmaakt. Kampioen, SUPERkampoenen nog wel!

Maar de weg náár de overwinning is bepaald niet gemakkelijk. Er moet met volle inzet gestreden worden. Het doel wordt niet zómaar eventjes bereikt, o nee! Daarom LIJKT het vaak, alsof het niks is en wordt met de kerk. Daarom voel ik me vaak een loser in plaats van een kampioen. Niets triomfantelijks is er te ontdekken aan de kerk.

Je leest, hoe christenen in andere landen bloedig vervolgd worden, vermoord, onderdrukt. Je ziet om je heen, hoe de kerk afkalft. Hoe gemeenten telkens leden verliezen. Ook leden die het geloof niet meer zien zitten. Je ziet, hoe kerkenraden worstelen met de vraag: hoe verder? Hoe de mensen vasthouden, bereiken, warm houden voor de strijd? Zodat de "club" in de race blijft voor de medaille, de erekroon, het kampioenschap. Lukt niet zo erg, vind ik.

En dus: een schamel cluppie, hoor. Dat wordt niet wat. Echt niet.

-----

het pad...

Zo lijkt het. Gelukkig is het waar: alles is niet wat het lijkt. Want je weet het: er is een weg naar het kampioenschap. En die weg is een verhaal apart. Een voetbalteam kan soms spelen als een vieze vaatdoek. Niet om aan te zien! Maar als de finale maar gehaald wordt! En als dat bereikt is, dan zijn alle problemen onderweg onbelangrijk geworden. Het enige dat telt: het doel. En dát is dan binnen handbereik. Als je onderweg dat doel maar voor ogen houdt! Dáár moet je in blijven geloven. Dat helpt je er bovenop, als je een nederlaag hebt geleden. Het komt op de finale aan. Als die maar gewonnen wordt, zie je...

Ronaldo

Nu zijn er teams, die een geheim wapen hebben. Zo was het team van Portugal helemaal opgebouwd op en rondom Ronaldo. Als die op dreef was... Niet te stoppen gewoon! Zijn solo's, zijn dribbels, schijnbewegingen, schoten, die konden leiden tot doelpunten, doelpunten. Hij kon zijn team naar de overwinning voeren, naar het kampioenschap leiden. Dat is niet gelukt uiteindlijk. Maar het had kunnen gebeuren, nietwaar?
Geweldig, als je zo'n wapen hebt!

Je kijkt je ogen uit!

Het team van de Kerk heeft ook een geheim wapen. Had je niet gedacht zeker. Maar wáár, jawel! Zo'n stille kracht, die op het veld, het slagveld dan, niet opvalt. Je ziet hem niet. Maar Hij is er wel. En die Hij, dat is Christus. En dankzij hém winnen we met glans, schrijft Paulus. Door hem zijn we superkampioenen. Dat is nu nog niet aan ons af te zien, hoor. Maar dat kómt wel. Het is nu vaak nog géén gezicht. Maar dan zul je staan te kijken!

En gelovige mensen willen wát graag bij hem en zijn team behoren.

Waarom? Om de overwinning, die we met en door hem behalen? Och ja, dat speelt altijd mee. Maar ten diepste ligt er iets anders op de achtergrond. Er staat in het zinnetje boven dit sukje (deze preek) nog iets bij over hem en zijn verhouding met ons. Namelijk, dat Hij ons heeft liefgehad.

Dat klinkt een beetje als een nostalgisch iets. Als iets van vroeger. Iets dat nu niet meer geldt. Maar bedenk wel: in de bijbel is liefhebben niet voor niets een werkwoord. Liefde is dáád. Die liefde van Jezus voor ons is niet voorbij, geweest, afgelopen, over en uit. Gelukkig, Goddank niet!

lichtend kruis...

Nee, je moet, je mag lezen: we zegevieren in de strijd met al die geweldige vijanden glansrijk - dankzij de band aan de Verlosser, die ons zijn liefde heeft betoond. En die liefde is zichtbaar geworden, uiteindelijk aan het kruis. In zijn dood, waarmee Hij de basis heeft gelegd voor de vergeving van onze zonden. En die de oorzaak is van onze glansrijke overwinning.
Want Hij overwon die dood ook. Zoals Hij de duivel en al zijn trawanten overwon. En dat is een duivels team, dat er wezen mag. Dat een mens, zelfs alle mensen zonder moeite grondig kapot kan maken. Alleen Jezus kan je redden. Want Hij heeft zich oppermachtig getoond.
En als je aan Hem door het geloof verbonden bent, dan deel je in die Goddelijke kracht. Maar die kracht blijkt niet in het bewaren voor en redden uit de strijd. Maar in het helpen in het gevecht.
Als teams een speler hebben, die er ver bovenuit steekt, dan laat je dat zien. Dan erken je hem als leider. Geef je hem alle ruimte. Zó word je kampoen!

Een geweldig team, dat team van Jezus, die kerk, die gemeente!! Zeg nou zelf. Maar het is alleen zo geweldig door Hem, die er huizenhoog bovenuit steekt: Jezus, de Opperheer, de Zoon van God, de Redder van schuldige mensen.
Hoor je al bij dat team van Hem? Dat team van aanstaande kampioenen? Dat dankzij de Verlosser Jezus vér bioven elke club uit steekt? Bn je aan Hem verrbonden door een oprecht geloof?
Alleen ga je ten onder. En wat dat betekent? Dat wil je niet weten. Beter: dat moet je niet willen!
Samen met anderen in een hecht team kom je ver.
Maar samen verbonden met Jezus kom je aan het doel: de zegepraal, glansrijk!
Amen

-----------------------------------------------------------------------------------------