STERVEN AAN DE LOPENDE BAND. .. OF...?
“Daarna stierf hij...” (vele keren in) Genesis 5
“Jezus...gestorven”. Johannes 19:33
Goede Vrijdag! Paasfeest!
"Geweldig!", zeggen we als christenen. Dat Jezus gestorven is, voor ons! En dat Hij de dood heeft overwonnen! Geweldige feiten!
Ja, maar is dat wel zo?, kun je vragen. Want wat is er dan echt veranderd? Wat is er anders geworden sinds dat gebeuren? Want het droevige relaas van Genesis 5 gaat nog steeds door. Dat treurige liedje van de mensenlevens: geboren worden, opgroeien, (misschien) vader of moeder worden. En dan altijd weer dat refrein: “daarna stierf hij”.
Nou, daar word je niet vrolijk van! Dat wérden de mensen al niet. En dat worden ze óók na Goede Vrijdag en Paasfeest evenmin. Daar heeft de dood van Jezus en zijn opstaan uit de doden helemaal niets aan veranderd. Het is nog steeds: sterven aan de lopende band. De dood draait overuren. De dood werkt in continudienst.
Daar word je bepaald niet vrolijk van toch? Vooral niet, als je nog onlangs aan een graf stond. Of als je die geliefde, die stierf, nog elke dag mist. En van zulke mensen zijn er miljoenen! Als je jong en gezond bent ben je geneigd, dat wég te schuiven. Maar hoe dan ook: de dood is trieste, schrijnende werkelijkheid.
En dát is nu net het probleem achter die vraag “is er dan wat veranderd”. Een vraag, die, laten we wél wezen, het wezen van het christelijk geloof raakt. Als je moet zeggen “er is niets veranderd”, wat is er dan nog vóór te zeggen, om christen te zijn of te gáán geloven?
Kijk, de dood achtervolgde de mens. Sinds de mens in de poel van de zonde gesprongen is, stalkte de dood elk schepsel, zijn leven lang. Die donkere schaduw hing er, bij elke stap. En het probleem: dat is nu nog precies zo! Er is nog steeds filevorming op het kerkhof. Graf na graf wordt gedolven. De weg van ieder mens eindigt daar, geslacht na geslacht. Dus?
---------
“Jezus...gestorven”. Johannes 19:33
Goede Vrijdag! Paasfeest!
"Geweldig!", zeggen we als christenen. Dat Jezus gestorven is, voor ons! En dat Hij de dood heeft overwonnen! Geweldige feiten!
Ja, maar is dat wel zo?, kun je vragen. Want wat is er dan echt veranderd? Wat is er anders geworden sinds dat gebeuren? Want het droevige relaas van Genesis 5 gaat nog steeds door. Dat treurige liedje van de mensenlevens: geboren worden, opgroeien, (misschien) vader of moeder worden. En dan altijd weer dat refrein: “daarna stierf hij”.
Nou, daar word je niet vrolijk van! Dat wérden de mensen al niet. En dat worden ze óók na Goede Vrijdag en Paasfeest evenmin. Daar heeft de dood van Jezus en zijn opstaan uit de doden helemaal niets aan veranderd. Het is nog steeds: sterven aan de lopende band. De dood draait overuren. De dood werkt in continudienst.
Daar word je bepaald niet vrolijk van toch? Vooral niet, als je nog onlangs aan een graf stond. Of als je die geliefde, die stierf, nog elke dag mist. En van zulke mensen zijn er miljoenen! Als je jong en gezond bent ben je geneigd, dat wég te schuiven. Maar hoe dan ook: de dood is trieste, schrijnende werkelijkheid.
En dát is nu net het probleem achter die vraag “is er dan wat veranderd”. Een vraag, die, laten we wél wezen, het wezen van het christelijk geloof raakt. Als je moet zeggen “er is niets veranderd”, wat is er dan nog vóór te zeggen, om christen te zijn of te gáán geloven?
Kijk, de dood achtervolgde de mens. Sinds de mens in de poel van de zonde gesprongen is, stalkte de dood elk schepsel, zijn leven lang. Die donkere schaduw hing er, bij elke stap. En het probleem: dat is nu nog precies zo! Er is nog steeds filevorming op het kerkhof. Graf na graf wordt gedolven. De weg van ieder mens eindigt daar, geslacht na geslacht. Dus?
---------
Jezus is ook gestorven, vertelt Johannes. Was Hij alleen één van die lange rij, anders en meer niet? Aan de ene kant wel. Zijn lichaam ging ook het graf in. Net als dat van jou en mij straks. Meer was er niet. Tenminste, meer was er niet te zien. Ja, maar toch wás er meer. Jezus ging anders het graf in dan wij. Hij ging het graf binnen na gedane arbeid.En die arbeid was: als zondeloze mens dit aardse leven leiden. En de verzoening, het afwissen en volledig wegdoen van de schulden van de mens tot stand brengen. Zo ging Hij het graf in.
Hij was ook anders in het graf. Hij was er aan het werk, kun je zeggen. Hij verbouwde het graf. Weet je, er zat altijd al een deur in het graf. Een ingang. Die ging naar buiten toe open, zodat je er in kon. Maar aan de binnenkant zat géén kruk. Je kon er niet meer uit.
Nu, Jezus maakte nóg een deur. Een uitgang. En zo kon en kan je door het graf héén!
Dat is er veranderd. Iets heel groots, met enorme reikwijdte!
Ik zou zo zeggen: maak gebruik van die deur. Die deur uit het graf. Want die deur naar binnen, die staat wijdwagen open. Dáár kom je wel door, dat staat vast! “Niet aan denken”, zeg je? Nou, met de politiek van de struisvogel schiet je niks op. Dat station is het reisdoel van ons allen Maar je hoeft niet meer in paniek te raken, als je denkt aan je eigen graf in de
toekomst. Want het hoeft niet het eindstation te zijn. Het kán e e n station zijn. Het vóórlaatste. Daarna dan het laatste: de grote, heerlijke toekomst!
Hoe dat realiteit wordt? Dat is nu naar die Grafombouwer toe gaan. En Hem vragen: “Mag ik met U mee?” Bij de Openbreker van het graf moet je wezen en blijven, om de uitgang naar het Leven door te gaan. Hij wil graag je hand pakken en je meenemen, het graf in en door!
Dus: sterven aan de lopende band? Ja, meer zie je niet. Maar er is meer. Namelijk leven door het graf heen. Leven zonder eind. Leven zonder weerga!
Zingen/danken (melodie Gez. 255):Halleluja! Overwonnen
is de duivel en de dood!
Meer dan honderdduizend zonnen
kleurt dit licht de hemel rood:
halleluja, halleluja,
overwonnen is de dood!
Laat de doden, laat ze slapen,
slapen in dit vroege uur
tot de aarde is herschapen
in een nieuwe creatuur-
halleluja, halleluja
Christus wekt hen in dat uur!
Laten wij nu vrolijk zingen,
want het uur breekt spoedig aan
dat de graven openspringen,
als de dood is doodgegaan!
Halleluja, halleluja,
Christus – Hij is opgestaan!
Hij was ook anders in het graf. Hij was er aan het werk, kun je zeggen. Hij verbouwde het graf. Weet je, er zat altijd al een deur in het graf. Een ingang. Die ging naar buiten toe open, zodat je er in kon. Maar aan de binnenkant zat géén kruk. Je kon er niet meer uit.
Nu, Jezus maakte nóg een deur. Een uitgang. En zo kon en kan je door het graf héén!
Dat is er veranderd. Iets heel groots, met enorme reikwijdte!
Ik zou zo zeggen: maak gebruik van die deur. Die deur uit het graf. Want die deur naar binnen, die staat wijdwagen open. Dáár kom je wel door, dat staat vast! “Niet aan denken”, zeg je? Nou, met de politiek van de struisvogel schiet je niks op. Dat station is het reisdoel van ons allen Maar je hoeft niet meer in paniek te raken, als je denkt aan je eigen graf in de
toekomst. Want het hoeft niet het eindstation te zijn. Het kán e e n station zijn. Het vóórlaatste. Daarna dan het laatste: de grote, heerlijke toekomst!Hoe dat realiteit wordt? Dat is nu naar die Grafombouwer toe gaan. En Hem vragen: “Mag ik met U mee?” Bij de Openbreker van het graf moet je wezen en blijven, om de uitgang naar het Leven door te gaan. Hij wil graag je hand pakken en je meenemen, het graf in en door!
Dus: sterven aan de lopende band? Ja, meer zie je niet. Maar er is meer. Namelijk leven door het graf heen. Leven zonder eind. Leven zonder weerga!
Zingen/danken (melodie Gez. 255):Halleluja! Overwonnen
is de duivel en de dood!
Meer dan honderdduizend zonnen
kleurt dit licht de hemel rood:
halleluja, halleluja,
overwonnen is de dood!
Laat de doden, laat ze slapen,
slapen in dit vroege uur
tot de aarde is herschapen
in een nieuwe creatuur-
halleluja, halleluja
Christus wekt hen in dat uur!
Laten wij nu vrolijk zingen,
want het uur breekt spoedig aan
dat de graven openspringen,
als de dood is doodgegaan!
Halleluja, halleluja,
Christus – Hij is opgestaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten