KWAM HIJ VOOR NIETS ? (meditatie)
Kersttijd
“Hij kwam…maar…” Johannes 1:11
Pakjesavond in huize Jansen. Opgetogen pakt Jantje zijn pakje uit. Want wat heeft hij hier naar uitgezien! Maar als het papier eraf getrokken is, gebeurt er iets totaal onverwachts. Jantje wordt boos. Boos op Sinterklaas. Boos op iedereen. Heel erg boos. Donder en bliksem rommelen en flitsen! Hij gooit het cadeautje, dat hij na vele dagen wachten gekregen heeft, hard tegen de grond. Wég ermee!
Het is hem niet naar de zin, zie je. Het pakte anders uit dan hij dacht en wilde.
Nou ja, Jantje is een kind toch? Ja, maar wél een ondankbaar en verwend kind. Hij stelt zijn ouders wel heel erg teleur. Die hebben met zorg dit voor hem uitgezocht. Dit cadeau was geschikt en goed voor hem, vonden ze. Maar hun kind is het er niet mee eens. Het wil dit geschenk niet!
“Hij kwam”, schrijft Johannes. Nou, dan mag je laaiend enthousiasme verwachten! Want die “Hij”, dat is de eeuwen geleden al beloofde verlosser. Nu is Hij er dan, de Messias, die God zou sturen. Hiep, hiep, Halleluja! Loof de HEER!
En gaat het zo? Nou, in de verste verte niet. Vergeet het maar! Dat had je gedroomd! Geen spontaan gejuich, geen groots vuurwerk. Niets van dat alles. Integendeel zelfs.
Johannes schrijft: Hij kwam inderdaad tot Israël, wat in bijzondere zin Gods eigen volk is. Maar zij, die van hem waren, zijn eigendom, zijn oogappel, ze hebben hem, de verlosser, niet ontvangen. Ze hebben dat geschenk niet blij en dankbaar aanvaard. Zijn eigen volk reageerde zo afwijzend. Zijn bloedeigen kinderen nota bene!
Kijk, dat de wereld hem niet kende en kent, dát kun je nog enigszins volgen. Maar zijn eigen volk! Het reageert net als Jantje op die pakjesavond. Of misschien nog wel erger: met onverschilligheid. Jantje was boos op de Sint. Maar de mensen van Gods volk zijn onverschillig ten opzichte van het geschenk van de Sint, de heilige God! Ze pakken het geschenk niet eens uit! Ze willen hem niet, die verlosser. Ze weigeren hem te ontvangen. En dat is niet alleen totaal onbegrijpelijk. Maar dat is ook heel erg!
Want de heilige Zoon van God komt als mens op aarde. En hij is letterlijk alles wat ze nu net nodig hebben. Hij is er helemaal om hen volkomen te verlossen.
En daar had hij wel heel erg veel voor over! Zelfs om als een arm mensje op aarde komen. Zelfs om aan het kruis te sterven!
Maar nee, ze hoeven hem niet. Ze redden zichzelf wel. In elk geval niet door hem!
En nu? Is dit een punt achter het hele verhaal? Is dit het slot van de bijbel, met een unhappy end?
Gelukkig niet!God bereikt zijn doel echt wel. Er zijn er toch, die de redder niet verworpen hebben.
Die hebben hem ontvangen, hem aanvaard, in hem geloofd. En door dat geloof, dankzij de Messias, werden ze door God als kinderen aangenomen. Ongelooflijk, maar waar!
Ja, 't was maar een handjevol, dat zo deed. Een restje. Zoals er in het Oude Testament ook vaak sprake is van het overblijfsel, de rest van Israël. Maar die rest breidde zich uit over de hele aarde. Het werd een ontelbare schare!
Kerstfeest, dat was Gods pakjesavond voor de mens, kun je zeggen. God gaf het met niets te vergelijken geschenk: zijn eigen, enige Zoon. En Jezus, God mens geworden, gaf zichzelf. Tot in de kribbe, als echt mens. Tot aan het kruis, de dood, tot in het graf!
Met kerstfeest worden jij en ik daaraan herinnerd.
En? Tevreden? Nog steeds in de wolken met dat cadeau?
Je bent toch niet als Jantje? Dat Godsgeschenk weggooien, verwerpen? De gevolgen daarvan zijn zó erg, dat wil je niet weten! Maar ik zeg het toch maar: geen kind van God, dat is de dood.
Dus...
-----
Vertederend, een baby in een stal.
Mijn lippen spitsen zich. Voorzichtig kussen.
Vernederend, een baby in een stal.
Gods charmeoffensief, maar ondertussen…!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten