maandag, december 27, 2010

GEZOCHT: TROUW! EN...GEVONDEN! (Psalm 36:6b Jaarwisseling)


GEZOCHT: TROUW – EN…GEVONDEN! (Psalmen 36:6b, jaarwisseling)

“HEER, …tot in de wolken reikt uw trouw…” Psalm 36:6b


[als u deze meditatie in een samenkomst van de gemeente wilt gebruiken op Oudjaarsavond of Nieuwjaarsmorgen, kunt u de volgende liederen wel gebruiken: Psalm 36; 91:1,2; Gezang 398!, 293, 426!, 427, 460; Zingende Gezegend 270; voor de kinderen: Stil maar, wacht maar...)
--------

Zo rond de jaarwisseling worden we wel eens “sentimenteel”, zeggen we dan wel. Vooral zo op de laatste dag van het jaar hebben we daar last van. Dan gaan we wat mijmeren, wat herinneringen ophalen, wat mediteren over wat geweest is. We kijken óm. Naar het jaar dat voorbij gevlogen –of soms voorbij gekropen is.
We vragen ons af, wat dat jaar ons heeft gebracht. Heeft het ons gebracht, wat we verwachtten, wat we hoopten. Of?
Ik vrees, dat velen teleurgesteld zijn, de één meer, de ander minder, maar toch. Teleurgesteld in het leven. Zoals het gegaan is. Teleurgesteld in het leven. En vooral teleurgesteld in mensen. Niemand is betrouwbaar. Niets gaat zoals je graag wilt. Wat is een belofte nog waard? Als je op zoek bent naar trouw, naar betrouwbaarheid, dan is dat een zoektocht zonder eind.

Er is één, die altijd, overal en in alle opzichten trouw is. U begrijpt het al wel: ik bedoel God. En over die trouw van God gaat het dus over dat zinnetje uit dat lied, Psalmen 36, die schuin gedrukte regel hierboven.
God staat daarin tegenover godloze en daarom goddeloze mensen. Die laatsten fabriceren 100% plannen. Plannen, die ze goed vinden voor zichzelf. Maar die tegen de wensen van God ingaan. Omdat ze slecht nieuws brengen aan de mensen om die goddelozen heen. En die plannen voeren ze nog uit ook, als ze de kans krijgen.

Maar God heeft radicaal andere eigenschappen. Bij Hem zijn onder meer liefde en trouw. En die liefde en die trouw hebben alles met elkaar te maken. Die zijn niet los van elkaar verkrijgbaar. Die liefde is trouwe liefde. En die trouw is trouw boordevol liefde. Het is trouw aan al zijn beloften. Want die beloften heeft Hij gegeven uit liefde. Omdat Hij de allerbeste plannen heeft met zijn volk. Met elk van zijn kinderen heel persoonlijk. Al die plannen maakt Hij tot werkelijkheid.
Want zijn trouw reikt tot de wolken, zegt de dichter. “Ook niet hoog”, denken wij. Wij, die vliegvelden kennen. Die de wolken doorklieven. En ver boven de wolken de reis maken naar verre landen en steden. Die zelfs weet hebben van ruimtesondes, die ook mensen nog veel en veel hoger kunnen brengen.
De dichter heeft van vliegtuigen geen flauw benul. Ruimtevaart, nooit van gehoord. Maar hij kent wel de HEER. En hij weet ook uit ervaring het één en ander van Gods trouw. En hij zegt: die trouw van God, dat is een geweldige stapel. Die is hoger dan je ogen kunnen zien. Onvoorstelbaar, zo groot, zo hoog, zo lang en langdurig is Gods trouw. Daar heeft de dichter van dit lied een heel hoge pet van op. Daar denkt hij enorm groot van! Hij heeft er alle vertrouwen in, dat de HEER al zijn plannen volvoert.

En Gods trouw is voor hem nauw verbonden aan liefde. Dit is trouw, verbonden aan liefde. Deze trouw is liefdevolle trouw. Zoals Gods liefde trouwe liefde is. Liefde, die het nooit opgeeft.
Eigenlijk hoort dat ook zo, die verbinding. Trouw is in wezen ingebakken in liefde. Zoals liefde een wezenlijk element van trouw is.
Tegenwoordig denken veel mensen daar anders over. Die beschouwen soms, vaak al heel gauw, hun huwelijk of relatie als beëindigd. “Ik houd niet meer van je. Vroeger wel, nu niet meer”. Een huwelijk met een gekozen eind. Op, opgesoupeerd. Liefde zonder trouw. En trouw zonder liefde. Trouw, die het niet houdt, zoals ijs van één nacht.

Daarom krijg je in zo’n voorbij gegaan jaar ook zoveel teleurstellingen te verwerken. Word je in mensen telkens weer teleurgesteld. En kijk je soms met zeer gemengde gevoelens terug. Ben je geneigd, óm te zien in wrok. Ben je niet verzoend met dat jaar, dat achter de rug is. Zijn mensen je ontrouw geweest. En daar ben je niet klaar mee. Je hebt die mensen niet vergeven.
Duidelijk is, dat je dat, zo mogelijk, moet doen. Je moet het in elk geval met God bespreken. Wrok is iets, wat je leven kan verzieken, verkankeren. Dingen moeten uit de weg geruimd worden, voordat ze een gezwel kunnen worden in je leven. Je leven kunnen verzieken.
Je kunt ook gewoon terugkijken en dan pijn voelen. Pijn over wat mensen deden. Over verbroken beloften. Over ontrouw van mensen, die pijn deed. Soms onbedoeld. Omdat het leven nu eenmaal anders ging. Omdat ze hun belofte niet konden houden. Door de omstandigheden. Of “gewoon” vergeten.
Ja, zo zijn wij mensen. Helaas ook christenen. Maar die vechten er wel tegen. Die willen betrouwbare liefde tonen. En liefdevol trouw zijn. Die vechten daarvoor en bidden daar om. U toch ook?


In Gods liefde zit wél trouw. En in zijn trouw zit liefde.
Daar lijkt het soms voor geen millimeter op. Met die beloften van God schiet het echt niet op! Dat hoor je wel eens zeggen. En er lijkt alle reden voor. Ook vandaag. Ook als we terugkijken op het jaar, dat bijna voorbij is. Kijk, dat mensen ontrouw zijn, alla! Dat je op vrienden zelfs niet altijd áán kunt, erg, maar tot daar aan toe. Maar God? Houdt Hij zich nu ook al niet aan zijn woord? En, heeft het daar zo nu en dan niet eens wat van weg? Dat die wolken wel erg dichtbij zijn? En die trouw echt niet zo hoog?

Wat heeft 2010 nou opgeleverd, als het om het vrederijk gaat? Hoeveel dichter zijn we bij het Paradijs gekomen? Het lijkt verder weg dan ooit! Het lijkt alsof de mensen van het allooi van de eerste verzen van deze Psalm steeds meer in de melk te brokkelen hebben! Verderfelijke plannen (vs. 6) te over! Gericht tegen weerloze dieren en mensen. Tegen bepaalde bevolkingsgroepen. Ja, zélfs tegen de mensen die op deze HEER vertrouwen!

Maar God IS trouw. Het tegendeel is in feite alleen schijn. Die zondaars houden geen stand. 2010 bracht ons weer een jaar dichter bij het zichtbaar worden van Gods Rijk. En het nieuwe jaar zal de volgende stap zijn. Vast en zeker! Want Gods trouw reikt tot in de wolken. Is eindeloos. En het is trouw, doordrenkt van liefde! Van eindeloze liefde! Liefde voor mens en dier. Want Hij is de redder van mens en dier. Er komt een nieuwe hemel én aarde.

Die verderfzaaiers, zegt vs. 13: daar liggen ze, machteloos! Zó zal het eens te zien zijn! En wij mogen proberen, aan dat vrederijk nu al in onze kleine of wat grotere kring nu al gestalte te geven. Laat dat ons grote goede voornemen voor het nieuwe jaar zijn. God wil jou en mij gebruiken, om aan dat nieuwe Rijk al wat en steeds meer gestalte te geven.

En voor wat ons eigen leven betreft: ook in 2011 mogen we een klein vogeltje zijn. Een kuikentje, dat schuilt onder de vleugels van Moeder God. Een klein mensje. Met aan voeding en drinken geen gebrek. Met vreugde, van binnen en van buiten.

Dat wordt zó gezien een prima nieuw jaar! Een topjaar! Kan niet beter!


Amen.